Büyük kelebeği ablasına çizmiş. Küçüğü de öylesine minik bir kağıt bulmuş, ona çizmiş. Kelebeğin şirinliği, mutluluğu o kadar belirgin ki, insan ona dokunmak, eline almak sevmek istiyor, sanki aynı Buğday'a benzeyen, tüylü, topak bir kedicikmiş gibi...
Başlığa "Kelebekler" yerine "Mutlu Kelebekler" demeliymişim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder